dulger baligi inatciydi

cogu zaman.
inadi guzel bir inatti becerebilecegi islerede inatcilik ettiginde. simdi hemen, becerip becerememenin ne onemi var, hep inatci olsa daha iyi olmaz miydi, diyebilirsiniz, cunku insan beceremedigi bir isi inat ederek basarabilir. eger derseniz cevabim sudur: hayir, olmazdi. dedik ya iste insan basarabilir ama bu bizimkisi balik, dulger baligi. beceremeyecegini bildigi bir iste de inadi tuttugu vakit (ki cogu zaman tutardi da, hircindi hem de biraz) hayata kuserdi dulger baligi. umutla giristigi isler eline yuzune, pardon yuzgecine yuzune bulasinca bundan hayati sorumlu tutardi. o zaman cok zor gelirdi olurken cok zor veda ettigi hayat. o zaman da inatciydi ya zaten. gene beceremediydi. keske bu kadar inat etmeseydi her iste. o zaman derin umutsuzluk cukurlarina dusmez, kendini bilmenin guvenini duyardi diger baliklar arasinda. boyundan buyuk islere kalkismaz, becerbildigi boyu kadar islerle gurur duyardi. ve sorup durmazdi, mutluluk nerdedir diye.

butun bu anlattiklarimdan sonra, hayat guzeldir diyebilir bir insan ve kizabilir dulger baligina. ama dulger baliginin hayati guzel olmasina guzeldi de, zordu da hep dedigi gibi.

bi kere unutkandi tum baliklar gibi. “unutkan bir balik” tamlamasi yoktu dilinde. ya da tam tersi. hafizasinin zemini kaygandi, hicbisey yapisip kalamazdi aklina. gider gider gelirdi ayni bilgiler. biraz da o yuzdendi aslinda inatciligi da. bu hali birden mutlu olabilmesine yaradigi gibi birden uzulebilmesine de yol acabilirdi.

dulger baligi tam bir balikti, bir oraya bir buraya kayar giderdi.bu da bir balik icin oldukca dogaldi.

inatci oldugu icin onu suclayamayiz.cunku bu onun dogasinda vardi. kaygan dogasinda. unutkanlik gibi.

dulger baliginin adindan da bahsedecegim.simdi sadece bir ipucu verebilirim: onun adi dulger baligi degildi.