dülger balığına yazılı teşekkür

becermek istemediğim bir cinayetin ardından fazla dayanamıyor,
kendimi seviyorum. nedenlerim var ama:

dün gece dülger balığı rüyama girdi ve bana orhan abimizin yahut babamızın o en güzel şarkılarından birini söyledi. allahın sevgili ve dahi hatalı kulu fatih akının filmindeki canlı kayıt kadar mükemmel değildi tabiki.
işini büyük ciddiyet ve saygıyla yapan delikanlı çalgıcılar yoktu, orhan abi de yoktu, 'sen' de yoktun hatta.
ama şarkı vardı, dülger balığı vardı ve bir de ben vardım:

Hatasız kul olmaz, hatamla sev beni
Dermansız dert olmaz, dermana sal beni
Kaybettim kendimi, ne olur bul beni
Yoruldum halim yok, sen gel de al beni.

Feryada gücüm yok, feryatsız duy beni
Sevenlerin aşkına, ne olur sev beni
Sev beni...

Bu feryat, bu hasret, öldürür aşk beni
Uzaktan olsa da, razıyım sev beni
Razıyım sev beni...

Ümitsiz yaşanmaz, sevmemek elde mi
Can demek, sen demek, gel de gör bende mi
Sözümde sitem var, kalpte mi dilde mi
Tez elden haber ver, o gönlün elde mi

Feryada gücüm yok, feryatsız duy beni
Sevenlerin aşkına, ne olur sev beni
Sev beni...


insan bazen kendinden uzağa düşse de sevebilmeli kendini.
dedi bana.

teşekkür ederim dedim ben de,
unuttum bile dedi.

unuttu.