Saturday, May 28, 2005

dülger balığı geceleri n’apardı?

kalabalık bir cadde. insan trafiği. akıyor. insanlar. birbirlerine sürtünerek yürüyorlar.süzülmüyor yahut yüzmüyorlar. heryer insan. heryer araba. heryer bina. beton.beton.gündüzleri en azından bir damlacık gördüğümüz gökyüzü geceleri yok. yokun derecesi olmaz ama içimden demek geliyor yine de:geceleri hiç yok. gece daha bir dar sokaklar, evler,odalar. iki gözüm görürken bana dapdar gelen bu gökyüzü sokakta rastladığım tek gözü gören bir kediye naslı geliyordur acaba?( bu son cümleyi okuduğumda bütün bu karamsarlığım içinde yine de kediye “tek gözü kör” yerine farkında olmadan “tek gözü gören” dediğim için memnun oldum.) belden aşağısı tutmayan bir insana ruhunun sıkıştığı beden nasıl dar gelirse...hayır, bana bu kadar dar gelen bir yer yok henüz. şanslıyım.

dülger balığı için de gece bu kadar dar mıydı?

o bir kuştan farksızdı özgürlük konusunda. hep uçmakla özdeşleştirdiğimiz özgürlük aslında yüzmekle de özdeş. bir balık gibi. dülger balığı gibi. dülger balığı ilk doğduğu gün saat sabahın 7siydi. koskoca denize bırakılıveriş hüznünü denizin masmavi olmasıyla bastırabildi biraz. sonra zaman geçti. balık yüzdü. zaman geçti. balık yüzdü. zaman geçti ve masmavi sular büyüklüğünden de büyük bir karanlığa boğuluverdi. karanlık büyüdü, mavilik yokoldu. dülger balığı ilk kez yumurtadaki karanlıktan büyük bir karanlık gördü. önce kocaman bir balığın midesinde olduğunu düşündü. halbuki biz olsak öldüğümüzü düşünürdük. ölmek de neyse?!yüzdü, yüzdü ama sonuna varamadı evreninin. sonra sabah oldu. heryer gene masmavi. dülger balığı çılgına döndüğü bu ilk gece boyunca düşlediği maviliğe kavuşunca dayanamadı, aşık oldu. maviye.onu çaresiz bırakan karanlığı, o koskocaman karanlığı hiç sevemedi dülger balığı.her gece ayrılıp her sabah kavuşmak başlangıçta zor geldi. aşık dülgercik daralıyordu bu tanımak istemediği boşlukta. artık buna bir çözüm bulmak gerekiyordu ve o da buldu.o günden sonra dülger balığı geceleri uyudu. ve rüyasında her gece maviliği gördü.
dülger balığı ve ben aynı düşe aşık olmuşuz.

1 Comments:

Blogger köz said...

gökyüzü gibi bir şey bu çocukluk hiç bir yere gitmiyor.
edip cansever

2:38 PM  

Post a Comment

<< Home