dülger balığının başka başka mavileri

bazi başlangıçlar ve bitişler olurdu dülger balığıyla konuştuğumuz. o kimi zaman masmavi yuvasi kadar umut dolu olurdu, kimi zamansa ilk doğduğu gün kadar korku ve dolu.

insan,
derdi,
herşeye erişebiliyor, canının istediği herşeye,
suya, havaya, toprağa.
halbuki benim içimde hep bir ukde olarak kalacak
kendi mavimin dışındaki tüm maviler
topraktakiler, senin anlattığın
ve
göktekiler,ki onlar mavi kuş ve mavi göğün ta kendisi.

onun mavisinde buluştuğumuz güzel günlerin dönüşünde karşılaşıyorum onu hatırlatacak bir başkasıyla.

içim mi burkuluyor yoksa umut mu doluyorum bilemiyorum.
bildiğim tek şey hiçbirşey bilmediğim de değil.

biliyorum,
uzuuunca iç geçirirdi dülger balığı,
aaah keşke...
diye
eğer görseydi milastan
uçağa binip
istanbulda inen
karasineği